Trzeci agresor we wrześniu 1939 r.

     1 września mija kolejna rocznica agresji hitlerowskich Niemiec na Polskę. Oczywiście jest to we wszystkich podręcznikach historii. Przemilczano kiedyś "nóż w plecy" zadany Polsce 17.09.1939 r. Polsce przez armię sowiecką.

Słowaccy żołnierze przed pomnikiem T. Kościuszki. Plac św. Jana w Sanoku.

     Był też i trzeci agresor (chronologicznie drugi a nawet pierwszy - ex aequo z Niemcami, jeśli nie brać pod uwagę wcześniejszego bombardowania Wielunia  przez niemieckie lotnictwo) o którym niewiele niewielu wspomina. Podczas tajnych rozmów z Niemcami, które odbyły się 20-21 marca 1939 roku, słowacki rząd wyraził gotowość udziału w ataku na Polskę oraz zgodził się na wykorzystanie słowackich dróg i kolei do przerzutu niemieckich wojsk przez swoje terytorium.
     Także mogły Niemcy korzystać z lotnisk słowackich podczas ataku na Polskę. Wydatnie poprawiało to sytuację strategiczną wojsk niemieckich przed atakiem na Polskę, za to zmuszało polskie dowództwo do większego rozproszenia sił i rozciągnięcia linii obrony.

Słowacko-niemieckie braterstwo broni. Komańcza 1939 r.

      Niemcy w planie "Fall Weiss" zaplanowali wykonanie  manewru okrążającego na wschód od Wisły. W tym celu zgrupowali  lotnictwo oraz znaczną część wchodzącej w skład Grupy Armii Południe rozlokowanej na terenie Czech oraz Słowacji - dowódca gen. płk.List.1 września sprzymierzone wojska zaatakowały wspólnie Polskę.
     1 września wojska słowackie w sile trzech dywizji (ok.50 tys. żołnierzy) uderzyły na Polskę. Podobnie jak Niemcy, bez uprzedniego wypowiedzenia wojny. Wspierane były przez lotnictwo w sile dwóch dywizjonów myśliwskich i jednego rozpoznawczego. Udział brały też mniejsze oddziały oraz pociąg pancerny.
     W wyniku ich działań Polska utraciła ok. 770 kilometrów kwadr. na rzecz Słowacji. Częściowo były to tereny sporne miedzy obu państwami.

Żołnierze słowaccy dekorowani przez gen. Catlosa po kampanii w Polsce.

     W czasie całej kampanii wrześniowej straty armii słowackiej w Polsce wyniosły 18 zabitych, 46 rannych i 11 zaginionych. Do niewoli słowackiej dostało się ok. 1350  polskich żołnierzy. W styczniu 1940 około 1200 z nich władze Słowacji przekazały Niemcom oraz Sowietom, pozostałych uwięziono w obozie w Lest. 
      Po zakończeniu kampanii wrześniowej Hitler wysłał list gratulacyjny na ręce prezydenta Słowacji oraz odznaczył Żelaznymi Krzyżami kilku funkcjonariuszy państwa słowackiego, w tym gen. Catlosa dowodzącego wojskami słowackimi przeciw Polsce. W Zakopanem wojska słowackie odbyły defiladę a 5 października w Popradzie "paradę zwycięstwa".
     Po działaniach wojennych kolejnymi aktami kolaboracji z Hitlerem przez władze słowackie było wyłapywanie polskich żołnierzy i kurierów przedzierających się na zachód. Byli przekazywani Niemcom i umieszczani w obozach jenieckich na terytorium Słowacji.